Tłumaczenie antroponimów sztucznych na przykładzie francuskiego i angielskiego przekładu powieści „Pod Mocnym Aniołem” Jerzego Pilcha
VIEW FULL TEXT

Słowa kluczowe

tłumaczenie
przekład literacki
nazwa własna
antroponim
Jerzy Pilch

Jak cytować

Strzelecka, K. W. (2021). Tłumaczenie antroponimów sztucznych na przykładzie francuskiego i angielskiego przekładu powieści „Pod Mocnym Aniołem” Jerzego Pilcha. Półrocznik Językoznawczy Tertium, 5(2). https://doi.org/10.7592/Tertium2020.5.2.Strzelecka

Abstrakt

Artykuł porusza problem tłumaczenia antroponimów sztucznych na przykładzie francuskiego i angielskiego przekładu powieści „Pod Mocnym Aniołem” Jerzego Pilcha. Celem pracy jest odpowiedź na pytanie w jaki sposób tłumaczone są nazwy własne osobowe, które z natury rzeczy nie posiadają swoich ekwiwalentów uznanych w językach docelowych oraz jakie techniki tłumaczenia przeważają w ich przekładzie. W tym celu autorka przeanalizowała techniki tłumaczenia zastosowane wobec antroponimów sztucznych w dwóch przekładach powieści i zbadała związek pomiędzy formą nazwy osobowej a wyborem tłumacza. W przekładzie tej kategorii nazw dominującą techniką okazało się być tłumaczenie syntagmatyczne; na 30 nazw własnych z tekstu oryginalnego przetłumaczonych w ten sposób zostało 18 antroponimów w języku francuskim i 19 w języku angielskim. Pozostałe zidentyfikowane techniki to kolejno: tłumaczenie syntagmatyczne z reprodukcją, reprodukcja, ekwiwalent funkcjonalny, pominięcie i dodanie. Nazwy bohaterów wykreowane przez pisarza są wymagające w tłumaczeniu, ponieważ tłumacz nie może oprzeć się na żadnym użytym wcześniej sposobie ich tłumaczenia i stanowią wyzwanie, zwłaszcza kiedy są silnie związane z kulturą języka docelowego.

https://doi.org/10.7592/Tertium2020.5.2.Strzelecka
VIEW FULL TEXT

Bibliografia

Pilch, Jerzy (2000) Pod Mocnym Aniołem. Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Pilch, Jerzy (2003) Sous l’aile d’un ange. (tłum.) Laurence Dyèvre. Paris: Noir sur Blanc.

Pilch, Jerzy (2009) The Mighty Angel. (tłum.) Bill Johnston. Rochester: Open Letter.

Ballard, Michael (2001) Le nom propre en traduction. Paris: Ophrys.

Dąmbska-Prokop, Urszula (2010) Nowa encyklopedia przekładoznawstwa. Kielce: Wyższa Szkoła Umiejętności im. Stanisława Staszica.

Hejwowski, Krzysztof (2004) Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kleiber, Georges (2007) „Sur le rôle cognitif des noms propres”. Cahiers de Lexicologie, 91; 153–167.

Kosyl, Czesław (1992) Nazwy własne w prozie Jarosława Iwaszkiewicza. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Kosyl, Czesław (1993) „Główne nurty nazewnictwa literackiego”. [W:] Maria Biolik (red.) Onomastyka literacka. Olsztyn: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej; 67–100.

Kosyl, Czesław (1993) „Nazwy osobowe”. [W:] Jerzy Bartmiński (red.) Encyklopedia kultury polskiej XX wieku. Wrocław: Wiedza o kulturze; 423–437.

Leroy, Sarah (2004) Le nom propre en français. Paris: Ophrys.

Łukasiewicz, Małgorzata (2017) Pięć razy o przekładzie. Kraków-Gdańsk: Karakter, Instytut Kultury Miejskiej.

Salich, Hanna (2012) „Problemy tłumaczeniowe związane z przekładem neologizmów autorskich. Wroniec Jacka Dukaja – analiza tekstu oryginału”. [W:] Roman Lewicki (red.) Przekład, język, kultura III. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej; 49–60.

Święch, Jerzy (1997) „Przekład na warsztacie badacza literatury”. [W:] Przekład literacki. Teoria. Historia. Współczesność. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN; 51–66.

Wronicz, Jadwiga (2010) Gwarowy Słownik Śląska Cieszyńskiego. Ustroń: Galeria „Na Gojach”.

Zaleska, Zofia (2015) Przejęzyczenie. Rozmowy o przekładzie. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne.

Notatki z rozmowy z Jerzym Pilchem, 17.11.2017.

Licencja Uznanie Autorstwa- Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych (CC BY-NC-ND). Autorzy zachowują prawa autorskie do swoich publikacji.

Pobrania

Brak dostęþnych danych do wyświetlenia.